7/24 Psikolojik Danışmanlık Merkezi
Randevu Tel: +90 505 767 58 85
                      +90 533 373 81 23

KİŞİLİĞİN SERÜVENİ: KENDİNİ VAR ETME DAVRANIŞLARI 

İnsanoğlu kendini bilinci ve iradesi olmayan bir konumdan çıkarabilmesi için bireyin psikososyal bir varlık olma şemasının bir gerekliliği olan ya bir şeyleri yaratmalı, oluşturmalı ya da bir şeyleri ortadan kaldırmalı, yok etmesine bağlıdır. Bu kendini gösterme şekli sadece fiziksel bir şey değildir burada mesele sadece bir yeri kaplamak ve bulunduğu yere bir aidiyetlik vermesi değildir. Temelde bireyin özüne yönelik bir saldırı vardır ve bireyi öz benliğini muhafaza etme şekilleri ve yolları arar daima. Bireyin bu süreğen ve arka planda devam eden savaş halinde olma durumu; öz benliğine yönelik savaş açan kişi-olgu-durumlara karşı koymasını gerektiren bütün davranışlarını içerir. Bireyin fiziksel olarak kendini göstermesi; yürüyüşü, giyimi, hareketleri, saldırganlık davranışları, konuşması ve jest mimikleri; duygusal olarak: kendini değerli hissetmesi, rastlantısal olayları öz benliğin çekiciliğine bağlaması, kendini Tanrı’nın sevgili kulu olarak görmesi vb. bu savaşın arka plandaki oluşumlarıdır. Bireyin ilk yaşamsal döneminden başlayıp kendisini oluşturan-yaratan toplumun kültürüne maruz kalma durumuna göre yetişen bir birey kendini bu durumdan kurtarmak için iki yoldan birin seçmek zorunda kalır. Kuşkusuz bu seçimin özgürlük ve özgür irade ile yapıldığı varsayılamaz çünkü bebekliğinden yetişkinliğine kadar yetiştirilme-maruz kalma durumuna göre kişiliği şekillenir. Olumlu bir süreç atlatan bir birey doğal olarak bir şeyleri yaratmayı-oluşturmayı seçecek kuşkusuz çünkü onu yetiştiren bu toplumun fertleri olmayı yani bir aidiyet kurmayı ve bu topluma iyi bir birey olarak bir şeyler kazandırmayı doğal olarak koşullanmıştır. Bir bireyin kendini toplumda iyi izah edememesi kendini bir konuda kanıtlayamaması yani bir şeyleri öretememesi ve onu tüketici olmaya sevk eder. Bir bireyin yetiştirilme koşularının olumsuz olması durumundan birey kendi varlığını kanıtlayabilmek için toplum tarafından hoş görülen durumları, olguları, nesneleri yok etmeye çalışır. Bu durum fiziksel anlamındaki ortadan kaldırma yok etme dışında farklı olarak sosyal, duyusal ve psikolojik oluşumları da hedef alır. Toplumda kendini iyi ifade edemeyen bir birey içine kapanık, asosyal vb. çoğunlukla bir şeyleri yok etme taraftarıdır. Bu durum bir bireyin çevresi tarafından sözel istismara maruz kaldığı durumda bu duruma tepki verip yardım arayışları içerisine girmektense bu durumu kendi içerisinde içselleştirip kötü olarak yorumlayıp ve olumlu tarafları izole ederek yansıtır. Bu durum aslında yaşadığımızın kanıtı niteliğindedir çünkü kişi kendinin canlı olduğunu kanıtlayabilmesi için duyusal olarak bunu yansıtması gerekir. Bu eylemin duyusal yönü hayatın anlamını oluşturur, hayata bir tat yani yaşanmışlık katar. Yok etmeye yönelenler katiller... vs Eylemlerimizin altında yatan bu varoluşsal dayanak aslında bir savunma mekanizması gibi işler. Bu iki uç arasında kalan herşeyi bir nesnedir yani cansızdır. Örneğin vitrinleri süsleyen ve kimilerini büyüleyen kusursuz gibi görünen mankenler aslında birer nesnedir bu yüzden kimse onlara aşık olmaz.

KİŞİLİĞİN SERÜVENİ: TANIMLAMA GEREĞİ ÜZERİNE

 Çevremize baktığımız zaman insanoğlunun dili keşfetmesinden bu yana etrafından olan bütün nesne ve canlılara ait bir tanımlanma olduğunu görürüz.