7/24 Psikolojik Danışmanlık Merkezi
Randevu Tel: +90 505 767 58 85
                      +90 533 373 81 23

ÇOCUKLAR DA KORKU PROBLEMİ NASIL ÖNLENİR?

Korku ya da kaygının tıpkı mutluluk, üzüntü, öfke gibi normal bir his olduğunu bilmek önemli. Çocuğun kaygı duyduğu, çoğu zaman korktuğunu dile getirmesiyle net olarak anlaşılabileceği gibi kimi zaman tırnak yeme, okula gitmek istememe, inatçılık, içe kapanma ve karın ağrısı gibi dolaylı belirtiler ile de karşımıza çıkabilir.

ÇOCUĞUN KORKU DUYGUSUNU ARTTIRAN AİLE DAVRANIŞLARI; 

Kimi aile kendi korkuları nedeniyle çocuklarını oldukça sakınarak yetiştirmeye eğilimli olabilmekte.

Örneğin; Korktuğunu ifade etmeyen ve ağlamayan bir çocuğakorkmuştur diyerek müdahalede bulunulabilir.

Çocuk nereye adım atsa yanında “aman” sesleri yankılanıyorsa her yere korku tohumları da atılıyor demektir. Bu noktada çocuğun anladığı tek şey vardır; dünya tehlikelidir ve anne olmadan zarar görülebilir. Dolayısıyla özgürlüğü kısıtlanan çocuk hem öfkeli hem de kaygılı olacaktır. Aynı zamanda onun için ne tehlikeli ne değil öğrenmeye de fırsat bulamayacaktır. Tehlikelerle başa çıkma becerilerini de geliştiremeyecektir. Dolayısıyla bu tutumlar çocuğu tehlikelere daha açık hale getirir.

Kimi aile çocuğu korkutarak söz dinlemesini sağlamayaçalışmakta. Her iki yaklaşım da çocuklarda kaygıyı ve korkuyu arttırabilir.

SIK RASTLANAN ÇOCUKLUK KORKULARI NELERDİR ?

• Ani seslere ilişkin korkular.
• Yabancılara karşı duyulan korku.
• Su korkusu.
• Karanlık korkusu.
• Anne ve babayı kaybetme korkusu.
• Arkadaşları tarafından dışlanma korkusu.
• Yeni bir kardeşin doğacak olması nedeniyle duyulan korku.
• Tuvalet ve banyoya gitme korkusu.
• Kalabalık içine girme korkusu.
• Okul korkusu.

Özellikle  anne-babaların bazı korkuları varsa, çocukta da bazı korkular artarak devam edebiliyor. Çünkü korkular, model alınarak da öğrenilebiliyor.

ANNE BABALARIN YAPMASI GEREKENLER; 

  ·  Korkunun resmini çizebilir ya da oyunla ifade edilebilir.

  ·  Sen artık büyüdün büyük çocuklar korkmaz demek ancak korkusunu paylaşmasının önüne engel koymasını sağlar,

bunun sonucunda kendi başına mücadele etmek çocuk için çok

daha zor olacaktır. 

· Çocuğa anlaşıldığını hissettirmek gerekir. Sadece

anlaşıldığını bilmek ve bu korkuyu sakin karşılayan bir anne yüzü bile çocuğu rahatlatabilir.

          ·  Aşırı koruyucu bir tutumla çocuğa yaklaşmamak gerekir. Çocuk her problem yaşadığında müdahale edilmemeli, yardım talep etmesi beklenmeli ve çocuk yapabileceği şartlarda desteklenmelidir. 

   ·  Korktuğu duruma alışmasını sağlamak ama bunu ufak adımlarla yapmak en doğru yol olacaktır.

     · En önemlisi güven vermek ve yanında olduğunuzu bilmesini hissettirmektir.