Çocuk olmak ne güzeldi ….

Hasretini buram buram çektiğim ,

yüreğimin  orada   kalıpta,

Büyüyemediği  yıllardı .

Çocuk olmak yetiyordu,

Kocaman dünyama .

Büyümek istemedi yüreğim .

Mutlu olmak için,

Pahalı oyuncaklara, İhtiyaç duymazdık......

Oyunumuzun adı mutlulukdu .

Malzemeleri,,çamur ile suydu ...

Tencereler yapardık hemde kapaklı ,

Kulpları  bile vardı ne de çok tatlı ...

Pişince yemeği, ocakdan indirip,

Misafiri beklemek,

Büyük bir mutlulukdu .

Ev yapsam, taşlardan.....

Oda  içinde oda  Daracık koridorlardan ,

Kocaman yüreğime açılan,

Buyur etsem, Çocukluğumdaki gibi ...

Çamurdan kazanlar içinde ...

Yaprakları  yüreğimin,

Sevda ateşinde pişirsem ..

Sunsam katıksız sevdamı ...Gelirmisin benimle....!Evcilik oynamaya .....